Een burn-out is eigenlijk de overtreffende trap van oververmoeidheid. De hoeveelheid energie die je hebt tijdens deze periode is echt minimaal. Maar het is natuurlijk moeilijk om je voor te stellen hoe zoiets nu precies is. Vooral als je nog nooit zoiets zelf hebt meegemaakt. Maar als je dit gedicht van De Woordensmid leest, dan krijg je er een bepaald gevoel bij.
Ik ben moe
Zodra ik mijn ogen open sluit ik ze het liefst
Acht uren slaap volstaan normaal gesproken
Al zegt mijn lichaam van niet
–
Zodra mijn voeten de grond raken
En mijn lichaam in verbinding staat
Met het blauwe tapijt
Komen de eerste prikkels binnen
Waarop mijn voeten antwoordden met
–
Ik ben moe
Zo
Moe
–
Hijs mijn lichaam als de zeilen
Om vanaf de kade weg te varen
Raakt mijn onder schip een aantal rotsen
Blijf ik
Stil liggen op het water
–
De vraag of ik zink
Of
Vaar
Terwijl ik water uit mijn boot schep
–
Ik vind het antwoord
in
een glas water
–
Hetzelfde water wat ik een aantal momenten later
op mijn gezicht laat vallen
Laat me radeloos achter
–
Als ik het gewicht niet kan heffen
Lijk ik te zinken in mijn douche cabine
–
Waar ik normaal gesproken een moment van ontspanning vind in die warme stralen
Schreeuwt mijn lichaam nu
Dat het niet de eindstreep van het ochtend ritueel zal halen
–
Laat staan de middag en avond
De Woordensmid
Mooi toch? ‘Ik ben moe’ is een gedicht dat is geschreven door Bart ‘De Woordensmid’. Hij schrijft over zijn burn-out op zijn eigen unieke manier. Persoonlijk houd ik er echt van! Als jij ook zo geniet van zijn gedichten, laat het me dan zeker even weten. Wil je meer lezen of horen van De Woordensmid? Check dan zeker even zijn insta.