De cijfers en statistieken van jongeren en burn-out

Hoe vaak komt een burn-out nu voor?

Burn-outklachten zijn helaas verre van zeldzaam: maar liefst 12 à 13% van de bevolking zegt wel eens last te hebben van burn-out symptomen. Dit blijkt uit de Nationale Enquête Arbeidsomstandigheden van het TNO en het CBS. De laatste tijd hoor je steeds vaker dat jongeren burn-out raken. De toenemende aandacht voor deze aandoening in de media wekt de indruk dat dit percentage de laatste jaren explosief is gestegen, maar uit de voorgenoemde Nationale Enquêtes van de voorgaande jaren blijkt dat het percentage werknemers met burn-outsymptomen al jarenlang rond de 10% ligt. Sinds 2010 is er een kleine stijging tot 12 à 13%. Het percentage personen met zulke klachten is de laatste jaren dus redelijk stabiel. De toename aan belangstelling voor burn-outs heeft hierdoor wel geleid tot nieuwe onderzoeken en dus tot nieuwe inzichten. Verrassend genoeg worden vooral jongeren slachtoffer van overbelasting. Maar hoeveel jongeren hebben er precies last van?

Jongeren als risicogroep: de cijfers liegen er niet om

Hoe kwetsbaar jongvolwassenen precies zijn, blijkt wel uit de volgende cijfers. Uit een recent onderzoek van de Arbo Unie blijkt dat het burn-outpercentage het hoogst is bij werknemers tussen de 25 en 35 jaar. Maar liefst 1 op de 6 werknemers uit deze leeftijdscategorie geeft aan last te hebben van burn-outklachten. De Arbo Unie is niet de enige die jongvolwassenen als een risicogroep aanduidt: het CBS stelt dat maar liefst 100.000 Nederlanders onder de 35 jaar last heeft van burn-outklachten. Uit een onderzoek van Metro blijkt dat meer dan 60% van de wel eens een psycholoog bezocht heeft en/of therapie heeft gevolgd. Bij een groot deel van de deelnemers van het onderzoek waren klachten zoals slapeloosheid, piekeren, angstklachten, verminderde eetlust en somberheid hier de aanleiding voor. Bovendien geeft 80% van deze jongeren aan deze klachten al meer dan 2 maanden te hebben.

Is burn-out raken iets van deze tijd?

De jongvolwassenen zijn dus duidelijk als risicogroep aan te merken. Is dit echter altijd zo geweest? Liepen de jongeren in de 20e eeuw ook een verhoogd risico op een burn-out? Voorop gesteld moet worden dat burn-outklachten zeker niet nieuw zijn. De symptomen die wij tegenwoordig bestempelen als burn-outsymptomen gaan eeuwen terug. Deze verzameling van symptomen werden echter pas laat als aandoening erkent: Herbert Freudenberg was in 1974 de eerste die de burn-out haar huidige naam gaf. En dat terwijl sommige burn-outsymptomen al zijn vastgelegd ten tijde van het Oude Testament! In de twintigste eeuw kwamen deze symptomen alleen nog niet zo veel voor als nu – ook niet bij jongvolwassenen. Volgens Robert Leahy, directeur van the American Institute of Cognitive Therapy hebben middelbare scholieren anno 2018 evenveel stress als de gemiddelde psychiatrische patiënt in 1950. Dat is nogal wat! Maar wat geeft ons zo veel stress?

Oorzaken van de kwetsbaarheid van de jonge generatie

Onderzoeken hebben geen simpel antwoord op deze vraag. Iets wat je in meerdere studies ziet terugkomen is dat jongvolwassenen een verhoogd risico lopen vanwege de huidige prestatiemaatschappij. Er wordt veel van jonge mensen verwacht: hoge cijfers, een diploma en een goede baan lijken de norm te zijn. Je telt pas écht mee als je daarnaast ook nog regelmatig sport, gezond eet, de wereld rondreist en een uitgebreid sociaal leven hebt. Hoe je dit alles bereikt? ‘Work hard, play hard!’. Thijs Launspach legt dit uit in deze presentatie. Daarnaast wordt social media als een belangrijke factor genoemd. Door de continue aanwezigheid van social media zijn er weinig momenten waarop jongvolwassenen écht ontspannen en niks doen. Bovendien worden ze op deze media constant geconfronteerd met de perfect lijkende levens van hun sociale kring. Hoe kwetsbaar millenials dan ook lijken te zijn, burn-outklachten zijn zeker te behandelen en therapie slaat meestal snel aan!